Sezon klubowy 2011/212 zakończony. Co zapamiętam?

No i nadszedł koniec, koniec sezonu klubowego 2011/2012. 
Szczerze mówiąc, chyba jeszcze nie do końca to do mnie dotarło. Mam wrażenie, że za kilka dni, znowu będę oglądać żółto-czarne koszulki, znów cieszyć się z wygranych lub płakać po przegranych...Jednak w tym sezonie już tego nie zrobię. Nie będę miała okazji pokibicować Skrze czy innemu klubowi... Chociaż...są i tego plusy. Koniec ligi wiąże się z początkiem sezonu reprezentacyjnego, a to oznacza, że coraz bliżej IO! Ale nie o tym dzisiaj ;) Zapraszam na małe podsumowanie, tego jak ten sezon wyglądał w moich oczach...

30.09.2011, jak ja czekałam na ten dzień! Czekałam by znów zobaczyć twarze moich Skrzatów. I ta ekscytacja gdy ich zobaczyłam... Choć muszę powiedzieć, że przedtem byłam trochę zła, dlaczego? Otóż pierwszy mecz Skra grała z Lotosem, w Gdańsku, a mnie tam nie było! Planowałam cały sierpień wyjazd i co? Nic. Mecz był w piątek o 20, w przeddzień moich urodzin (tzn urodziny miałam kilka dni wcześniej, ale goście mieli przyjechać w sobotę). Mój tata powiedział, że nie będzie ze mną jeździł po nocach, mama powiedziała, że będzie zajęta przygotowaniami do przyjazdu gości, a sama nie mogę jechać...Więc byłam trochę wściekła, ale wszystko minęło jak zobaczyłam uśmiechnięte twarze Bełchatowian :) A już szczególnie gdy ujrzałam Pawła Woickiego i jego nowy look ;D

Fot. Paweł Piotrowski (www.s-w-o.pl)

Tego też dni w oczy rzucił mi się wtedy jeszcze drugi libero drużyny z Gdańska, Bartosz Kaczmarek. Mimo, że wszedł tylko na chwilę to najbardziej utkwił mi w pamięci ze wszystkich zawodników Lotosu. Dla mnie w tym roku był hmmm objawieniem? Tak, myślę, że to dobre słowo. Nie transmitowano wielu meczy Gdańszczan, ale te co były w TV lub te na których byłam to widziałam jak ten młody zawodnik "wyciąga" piłki których normalnie się nie broni. Trybuny, stolik sędziowski to nie była dla Niego żadna przeszkoda. Naprawdę, bardzo mi zaimponował swoimi obronami i taką walecznością.

Watra odnotowanie jest też początkowa bardzo dobra dyspozycja ZAKSY i Delecty. Zapamiętam też wygrany mecz AZS Częstochowy z JW. To zdecydowanie była niespodzianka, że drużyna która była budowana by zdetronizować Skrę, przegrała w Polskim, no powiedzmy średniakiem. Jednak to co później Jastrzębianie uczynili, zatarło zły początek.
JW został klubowym v-ce Mistrzem Świata, przegrywając w finale z Trentino.

W Lidze Mistrzów także było ciekawie. ZAKSIE udało się pokonać Trentino w wielkim stylu. Jednak tego c stało się potem chyba nikt nie przewidział. Porażka z Arkasem Izmir, i koniec naszych marzeń o Polskim półfinale... Skra chciała awansować do finałów drogą sportową, jednak stało się inaczej. Nie ma co teraz tego komentować,  i tak tego nie zmienimy...
Final Four. Impreza ta odbyła się w Łodzi, przy wypełnionej po brzegi Atlas Arenie. Wtedy niemal cała siatkarska Polska kibicowała Skrze (zdarzali się "kibice" którzy nie potrafili przełamać się do kibicowania Polskiej drużynie). Wspaniałe widowisko, wspaniali kibice, wspaniałe transmisje...niestety wspaniali nie byli sędziowie, oraz system challenge (w sensie, że nie doskonały). Skra po awansie do wielkiego finału, przegrała go z Zenitem Kazań o włos, a dokładniej o blok. Akcja ta oraz to co działo się później nadal siedzi mi w głowie, te wspomnienia nadal bolą...

 

ehh, mój wyciskacz łez...

 Sukcesy na arenie międzynarodowej odnosiły też inne nasze zespoły. Asseco Resovia została v-ce Mistrzem Pucharu CEV, Politechnika Warszawska v-ce Mistrzem Challenge Cup, a AZS Częstochowa wygrała Puchar Challenge Cup. 

Puchar Polski po raz 6 wygrała Skra Bełchatów, która w finale pokonała Jastrzębski Węgiel. W półfinałach zmierzyli się Skra z Resovią a JW z ZAKSĄ. Wszyscy mówią, że półfinały były bardziej emocjonujące niż sam finał, w którym Bełchatowianie nie dali pograć JW.

W między czasie, kiedy nasze drużyny walczyły dzielnie na boisku, działy się także inne nie zawsze miłe rzeczy. Do tych milszym można zaliczyć powrót Łukasza Kadziewicza na Polskie parkiety, jednak pod koniec sezonu Łukasz znów uciekł, tym razem do Włoch. Na plus można też dać wprowadzenie wideoweryfikacji... Ale są też i minusy, sytuacje które nie powinny się zdarzyć, takie jak:
- zamieszanie z Michałem Kubiakiem i jego "przynależnością" klubową.
- niedokończone spotkanie Resovi z ZAKSĄ
- kłopoty finansowe Polskich klubów
- zachowanie kibiców m.in rzucanie sztucznymi pieniędzmi w Michała Kubiaka przez kibiców z Politechniki, czy wygwizdywanie Mariusza Wlazłego przy prezentacji zespołu przez kibiców w Rzeszowie
- koniec kariery Sebastiana Świderskiego
- kontuzje m.in zawodników z ZAKSY, Olsztyna czy Politechniki (jak i wszystkich innych siatkarzy)

Tak to wyglądało w moich oczach, i to zapewne zapamiętam po tym sezonie. Może zdziwicie się dlaczego nie napisałam o finale Plus Ligi. Otóż wyjaśniam. O tym akurat chcę zapomnieć, zapomnieć o tych finałowych meczach, o tych kłótniach, porażce... Ale wspomnę o tym, że inne rywalizacje, o miejsca 3, 5 i 9 przebiegły po mojej myśli.  ZAKSA wygrała z JW i zajęła 3 miejsce, a Delecta pokonała AZS Częstochowę i tym samym dała sobie szansę na udział w walce o europejskie puchary, a Lotos pokonał AZS Olsztyn i zajął 9 miejsce :)

A już dziś pierwsza okazja by przybrać biało-czerwone barwy, bowiem grają nasze siatkarki. Już za kilka minut pierwsze spotkanie, gotowi?

PS. Powoli pisze się artykulik o PZPS`ie, mam nadzieję, że w weekend majowy już skończę :)
Także dziś, bądź jutro, to zależy ile będzie trwał mecz Polek, pojawi się coś w "Cała ja". Tym razem pisałam o tym dlaczego akurat siatkówka i co ona mi daje :)