Tak! Czyli warto czekać...

Witajcie :) Znów narobiłam sobie zaległości, ale obiecuję, że od jutra zabieram się za ich nadrabianie. No wiecie, to wszystko przez szkołę. Nawet teraz powinnam siedzieć i się uczyć, ale stwierdziłam, że i tak nic się nie nauczę jeśli nie napisze "kilku" słów tutaj :)

Skończyłam prezentację! W niedzielę robiłam ją od 8 do 16, wczoraj jakieś 4 godziny i dzisiaj 2 godz poprawki :D Wybrałam temat "Polska Siatkówka - Czerwone i czarne kartki z kalendarza". Czerwone kartki to nasze sukcesy, a czarne to... śmierć naszych wybitnych siatkarskich postaci... I w tym miejscu dziękuje wszystkim, którzy podrzucili mi pomysły, które postanowiłam połączyć i dodać do nich coś od siebie:) (Snajperku, a tym też myślałam, w zasadzie to była moja pierwsza myśl, ale stwierdziłam, że nie dam rady. Chyba jednak za dużo by mnie to kosztowało, a jak mojej nauczycielce coś by się nie spodobało, to musiałabym jej coś powiedzieć, a chcę tego uniknąć przed wystawianiem ocen :D)

Teraz druga sprawa czyli LŚ w moim oku ;)
Pierwsze dwa mecze bez większej historii, wygrana 3-0, czyli plan wykonany. Chyba więcej na temat tych meczów nie będę się rozpisywać ;)
Mecz z Brazylią.... O tak! To było to czego potrzebowałam. Szczerze? Tak bardzo zaangażowana w mecz reprezentacyjny nie byłam od lipca, od meczu o brąz LŚ. Naprawdę! Wcześniej, jasne kibicowałam z całych sił, całym serduszkiem byłam za naszymi chłopakami, ale brakowało mi czegoś. Tak jakby mecz, zawodnicy, atmosfera i ja nie tworzyliśmy jedności. Nie było tej "chemii". A w niedzielę? Tak! To było to! Bardzo żałuję, że mnie tam nie było...ale....!

Ja: Dlaczego mnie tam nie ma?! Przecież tam jest moje miejsce! Mamo? Pojedziemy na mecz?
Mama: Jaki? Kiedy?
J: No w wakacje. Do Zielonej Góry :)
M: No, trzeba zaplanować jakoś wakacje. Moglibyśmy jechać.
Potem jeszcze moja mama coś mówiła, ale ja się skoncentrowałam na meczu i nie słuchałam :D A dziś  przy obiedzie:
J: To co pojedziemy na ten mecz? Bo za tydzień jest sprzedaż biletów. (i wtedy wszedł mój tata, i mama do Niego)
M: Jedziemy na mecz? Do Zielonej Góry?
T: A co tam jest?
M: Ja już sprawdzałam w internecie (..) Oni pójdą na mecz a my gdzieś do restauracji.....
No! Czyli teraz jedyna przeszkoda to mój tata :D Mam tydzień, żeby Go przekonać, trzymajcie kciuki! :)

Jeszcze wracając do meczu. Co z tego, że mogliśmy wygrać za 3 pkt? Co z tego, że zdarzały się błędy zarówno zawodnikom jak i sędziom? Dla mnie od pewnego czasu liczy się widowisko. Emocje. Zaangażowanie siatkarzy w grę. I w tym meczu to było.

Sama nie wiem, kiedy zmieniły się moje "preferencje". Jeśli chodzi o klub, to akurat kibicuję takiemu klubowi, z którym cały czas tworzę całość. Zawsze wszystko mi odpowiada. A w reprezentacji? Dawno, dawno (no dobra może nie "aż" tak dawno) jak zaczynałam oglądać pierwsze mecze, to zwracałam dużo uwagi na technikę, bo byłam oczarowana grą Pawła Zagumnego. Te zagrania, rozegrania, kiwki. Ataki i zagrywka Mariusza Wlazłego. Blok Możdżonka i Plińskiego to robiło na mnie ogromne wrażenie. Tamto pozostało w sercu i do pewnego czasu szukałam porównań. Wiem już też, dlaczego nigdy nie mogłam się przekonać do gry Łukasza Żygadło. Bo On gra inaczej... To nie jest to do czego się przyzwyczaiłam, to co mi "wpojono" Takim przełomowym momentem, kiedy przestał się dla mnie liczyć przede wszystkim wyniki był mecz Polska-Słowacja podczas ubiegłorocznych ME. Wszyscy wiemy chyba o co chodzi. Wtedy dostałam taki impuls, że za "panowania" trenera Anastasiego będą się liczyły przede wszystkim wyniki, medale... I ja oczywiście tego wszystkiego życzę naszym chłopakom, tylko teraz już chyba nie będę tak przeżywać porażek. Nie będzie tego co było po MŚ 2010... Wtedy to było coś... Czułam się okropnie, strasznie... Wielokrotnie mam przed oczyma tamte chwile... Nadal pamiętam jak przed meczem było studio i mówili, że zazwyczaj z Bułgarami wygrywamy na dużych imprezach... Pamiętam, że oglądałam studio pomeczowe, ale już nie pamiętam co w nim mówili, gdyż byłam "otępiała" nic do mnie nie docierało...A teraz.. Jasne porażki bolą, ale... no nie wiem... Zawsze ktoś musi przegrać, prawda? Sport jest brutalny, siatkówka jest brutalna, nie ma remisów...

Zapomniałam o tym co było po meczu.
Po meczu Sebastian Świderski oficjalnie zakończył swoją karierę zawodnika i teraz będzie trenerem :)
Co mogę napisać? Nic mi nie przychodzi na myśl, więc nie będę oryginalna i powiem "Dziękuję"

Widzieliście panią minister Joannę Muchę? Chyba dobrze się bawiła co nie? ;) Dostaje u mnie plusa :D
Zresztą na widowni byli także skoczkowie narciarscy oraz inni siatkarze, którzy nie są na zgrupowaniu. A w studio był Piotr Gruszka, a wcześniej Łukasz Wiśniewski? Któremu bardziej do twarzy w studiu? I co sądzicie o nowym "image`u" Piotrka?

Ale chaotyczny wpis. Ale mam nadzieję, że mi wybaczycie :) Tyle się działo, a ja mam tak mało czasu żeby o tym napisać. To nie fair ;/
Jutro poodwiedzam wasze blogi, pewnie dużo się działo przez te kilka dni :) A tymczasem lecę uczyć się z WOK`u (dlaczego w szkołach  nie ma jakiś lekcji siatkówki czy coś? Może wtedy chociaż z jednego przedmiotu chciałoby mi się uczyć ;D)

Pozdrawiam :)