MHJW cz. V: Podsumowanie + IO idą wielkimi krokami :)

Witajcie!
Planowałam napisać jakieś większe podsumowanie, ale chyba nic z tego nie wyjdzie. Obecnie nie mam dostępu do mojego komputera z internetem i muszę prosić tatę, żeby mi pozwolił coś u siebie sprawdzać :P Teraz gdzieś pojechał więc mogę kilka słów napisać :)

Wyjazd do Zielonej Góry na memoriał uważam za bardzo udany ;)
Wcześniej nie byłam na żadnym meczu naszej reprezentacji więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać, ale gdy tylko weszłam na halę, poczułam się jak w domu :P
Kibice niesamowici! Na każdym kroku w mieście widywałam ludzi w biało-czerwonych koszulkach i szalikach (mimo, że było bardzo ciepło). Na hali wszyscy zachowywali się tak, jakby znali się co najmniej kilka lat. Pewnie większość ludzi się znała, ale było też bardzo dużo osób przyjezdnych, a to z Warszawy, Krakowa, Poznania, Gdańska, Kołobrzegu itd. Z każdym można było porozmawiać, poprosić, żeby zrobił Ci zdjęcie. Nikt nie miał oporów aby złapać się za ramiona z sąsiadem i razem zatańczyć walczyka ;P



Na hali było bardzo głośno, świetnie imprezę prowadził pan Marek Magiera, oraz świetnie wybijał rytmy Grzegorz Kułaga :)
Często czytamy, że na meczach siatkówki jest wspaniała atmosfera. Ale co to znaczy wspaniała? Czego się spodziewać? Myślę, że aby to zrozumieć, żeby to poczuć, trzeba samemu tego doświadczyć, bo nie da się tej atmosfery opisać słowami...
Druga sprawa związana jest ze sportem, z widowiskiem...
W TV mamy ładne powtórki, komentatorów którzy wszystko tłumaczą, komentują każdą akcję. Tam tego nie ma... Od czasu do czasu osoba prowadząc coś doda... Nie możemy liczyć na powtórki na telebimach. Jesteśmy zdani tylko na siebie na własne oczy. Często zdarzało mi się, że był aut, ale sędzia pokazał boisko i na odwrót ;P
Ale są też plusy. Możemy zobaczyć rzeczy, których w TV nie widać. Widzimy co dzieje się w kwadracie dla rezerwowych, możemy zawiesić wzrok na kim chcemy, a nie na tym kogo pokazują nam kamery....

Podsumowując:
   - mimo, że nie był to Spodek, atmosfera była bardzo gorąca, i naprawdę trudno to opisać słowami
   - kibice tworzą jedną, wielką rodzinę
   - teraz będę bardziej wyrozumiała dla sędziów (przynajmniej się postaram) :P
   - siatkarze to ludzie z dystansem do siebie, bardzo pozytywne osoby
   - Magiera&Kułaga najlepszy duet świata
   - nigdy nie zapomnę oświadczyn na parkiecie ;)
   - siatkarze na żywo wyglądają jeszcze lepiej niż na zdjęciach :P i wcale nie wydawali mi się tak wysocy ;D; nie zapomnę też widoku oczu Michała z bliska o.O

Wyjazd bardzo udany i już nie mogę doczekać się kolejnego. Mam wrażenie, że teraz o wiele łatwiej będzie przekonać rodziców do następnego wyjazdu, bo spodobało im się ;)
Mam nadzieję, że spodobały Wam się moje relacje i chociaż troszeczkę przybliżyłam Wam ten Memoriał :)

~*~

Memoriał memoriałem, ale zbliżają się IO!

Już jutro oficjalne otwarcie Igrzysk, a w niedzielę pierwszy mecz naszych reprezentantów :)

Nasi siatkarze do Londynu wyjechali w środę, a dzień wcześniej mieli ślubowanie.

Z tego co dociera do nas, możemy wnioskować, że powoli udziela Im się atmosfera Igrzysk. Większość z nich na tej imprezie jest po raz pierwszy. Dlatego jedyną rzeczą o jaką się boję, jest to, że nie udźwigną tego ciężaru, że presja IO może okazać się za wielka. Poza tym media także nie szczędzą naszym siatkarzom czasu na swoich antenach telewizyjnych czy w gazetach. Wytworzył się ogromny balonik, który mam nadzieję nie pęknie z hukiem.

Cztery lata temu, w Pekinie, brakowało bardzo, bardzo mało a znaleźlibyśmy się w półfinałach. 

Tamtejsze Igrzyska pamiętam jak przez mgłę, oglądałam chyba tylko jeden, może dwa mecze naszych siatkarzy. Dopiero wkręcałam się w siatkówkę, ale wtedy grała 'moja drużyna'. Zawodnicy do których będę miała sentyment do końca życia. Zawodnicy, którzy odcisnęli znamię w moim sercu i którzy nauczyli mnie kochać siatkówki. Oni mnie jej nauczyli od podstaw... 

Teraz mamy inną grupę. Drużynę, która gra świetną siatkówkę i która ma szansę zrobić coś niezwykłego. Brakuje im tylko doświadczenia, ale dajmy im wykonywać swoją pracę. Nie naciskajmy, a powinno być dobrze :)