"Sprawa Leona"

Jeszcze do niedawna środowisko siatkarskie w Polsce mocno dyskutowało na temat "sprawy Mariusza Wlazłego". Każdy miał swoje zdanie i tak naprawdę nikt i nic nie było w stanie go zmienić. Do czasu. Mariusz Wlazły do reprezentacji wrócił i poprowadził ją do złotego medalu na Mistrzostwach Świata. Jego przeciwników jakby ubyło. Wtedy pojawiła się "sprawa Bartosza Kurka". Środowisko znów się podzieliło i teraz bacznie obserwuje poczynania Bartka w tegorocznej edycji Ligi Światowej. Nasz atakujący spisuje się w niej bardzo dobrze, więc i negatywnych opinii coraz mniej. Teraz swoje pięć minut będzie miała "sprawa Leona"? I jak ona się skończy?

Wilfredo Leon

Kubański siatkarz, który w reprezentacji swojego ojczystego kraju zadebiutował mając 14 lat, a 3 lata później był jej kapitanem. Barwy reprezentacji Kuby bronił do przegranych kwalifikacji olimpijskich w 2012 roku. Wtedy wyraził chęć gry w klubie poza granicami swojego kraju, na co nie dostał zgody od rodzimej federacji. Opuścił kraj, rezygnując przy tym z gry w reprezentacji. Odbył karencję i w minionym sezonie podpisał kontrakt z Zenitem Kazań. Teraz stara się polskie obywatelstwo, które już niebawem może otrzymać...

Najlepszy na świecie?

Kubańczyk stara się o polskie obywatelstwo i deklaruje chęć gry w naszej reprezentacji. Natomiast siatkarskie środowisko znów się podzieliło. Dlaczego Leon miałby zagrać w koszulce z biało-czerwoną flagą na sercu? Bo jest jednym z najlepszych zawodników na świecie! Bez wątpienia, zawodnik ten do przeciętnych nie należy. To on poprowadził Zenit Kazań to wygranej w Lidze Mistrzów. Pomimo bardzo młodego wieku (22 lata - tylko dwa lata starszy ode mnie!) nie raz pokazał swoją klasę na boisku. Byłby wzmocnieniem każdego zespołu na świecie. Poza tym ma żonę Polkę i chce grać tylko w naszej kadrze. Ale...

Najlepsi na świecie!

Kto by nie chciał grać w naszej reprezentacji? O tym, że Polska kocha siatkówkę nie trzeba przekonywać nikogo. Czy jest siatkarz, któremu gra w Polsce się nie podobała? Który narzekałby na kibiców czy organizację? Polska to kraj mlekiem i miodem płynący siatkówką żyjący. 

Nie minął jeszcze rok odkąd zostaliśmy Mistrzami Świata. Najlepsi na świecie! Poza tym nasi juniorzy zdobyli v-ce Mistrzostwo Europy, kadeci - Mistrzostwo Europy, a kadra B na ostatnich Igrzyskach Europejskich znalazła się wśród czterech najlepszych ekip. Obok zespołów Plus Ligowych mamy Młodą Ligę, działają Siatkarskie Ośrodki Szkolne. Naprawdę jest tak źle, żeby chcieć wzmacniać się poprzez naturalizowanych zawodników? 

Obywatelstwo to nie wszystko

Nadawanie obywatelstwa, podwójne paszporty - nigdy nie byłam tego wielką zwolenniczką. Nie podobało (i nie podoba) mi się to, że w lidze jako Polacy grają zawodnicy, którzy w naszym ojczystym języku nie potrafią powiedzieć poprawnie zdania. Jednak jestem w stanie to zaakceptować... jeśli chodzi o kluby. Taka polityka i to rozumiem. Ale reprezentacja, kadra narodowa to coś więcej, prawda? 

"Piszę do was jako Krzysiek, który 321 razy zakłada na siebie biało-czerwoną koszulkę. Co czułem za każdym razem? Targały mną różne emocje, czasem lepsze, czasem gorsze - zawsze jednak wiedziałem, skąd jestem, który był mój trzepak, ile mnie kosztowało, by z niego trafić przed oblicze najlepszych kibiców na świecie. Czułem, że gram dla mojego kraju, w którym przeżyłem wszystko co najważniejsze. Takich emocji nie da się kupić, przeszczepić, nabyć w rok czy dwa."

Powyższe słowa należą do Krzysztofa Ignaczaka, wielokrotnego reprezentanta Polski, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Który przez wiele lat poświęcał się dla narodowych barw. I ja z naszym złotoustym Krzysiem zgadzam się w 100%. Zapraszam do przeczytania Jego zdania na temat "sprawy Leona", bo trafił On w sedno sprawy. 

Leon, a kadra Polska

Lubię Leona. Podziwiam go jako zawodnika, który potrafił w tak młodym wieku tyle osiągnąć. I nadal wszystko przed nim. Rozumiem jaka jest sytuacja na Kubie i doceniam fakt, że przyjmujący chce grać tylko w naszej reprezentacji (mimo propozycji z innych państw). I mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony uważam, że nie potrzebujemy naturalizowanych graczy. Mamy wspaniałych młodych siatkarzy, którzy po kolei przechodzą wszystkie szczeble siatkarskiego rzemiosła. Którzy od najmłodszych lat ciężko pracują, by w przyszłości móc zagrać przed polską publicznością w katowickim Spodku. Z drugiej strony... może za kilka lat? Może najpierw Leon trochę pogra w polskim klubie, pozna naszą kulturę, język? Może wtedy. Teraz, grając w Rosji, za wielu szans na poznanie i pokochanie Polski nie ma...

Co myślicie o całej "sprawie Leona"? Jestem bardzo ciekawa Waszego zdania na ten temat.

Miłego weekendu! :)